Solliciteren en aannemen van personeel in 2020
“Van het een op het andere moment kwam ik door het uitbreken van het Coronavirus thuis te zitten – zonder baan. De economische vooruitzichten dwongen mijn toenmalige werkgever om mijn tijdelijke contract niet te verlengen. Ik had een goede staat van dienst, deed mijn werk bovengemiddeld goed, lag goed bij mijn collega’s, maar ik (en velen met mij) waren op dit moment een te groot financieel risico voor de kleine onderneming waar ik voor werkte.
Na een aantal goede jaren was ik weer beschikbaar voor een nieuwe functie. Noodgedwongen, maar ik bleef positief. Gelukkig was ik niet de enige in deze situatie, wat troost bood, maar ook wel weer extra druk met zich meebracht.
Ik ben niet de enige….Ik moet snel schakelen, een stukje boosheid opzij zetten en er zorg voor dragen dat ik bereikbaar en sociaal actief blijf binnen het netwerk. Hoe pak ik dat aan en wie of wat staat er nu nog tot mijn beschikking. Ik wist dat ik met de juiste mind-set en overtuiging snel weer aan het werk zou zijn.
Ik weet nog dat het voor mijn inmiddels nieuwe werkgever lastig was om in tijden van het Coronavirus de juiste besluiten te nemen, een gevoel te krijgen bij de persoon achter het scherm. Je leest het goed, de persoon achter het scherm. Dit is hoe we anno 2020 veelal zaken doen.
Mijn nieuwe werkgever liet mensen voorheen via een intermediair op sollicitatiegesprek komen. Om de groei en de continuïteit in deze tijd te waarborgen wordt dit nu voornamelijk per video gedaan.
De intermediair doet het leeuwendeel; gesprekken, screening, voorselectie en presentatie van werkzoekenden. Als werkgever hielden ze zich uitsluitend bezig met de vervolggesprekken – ook via videobellen overigens.
Vanuit de woonkamer – in een thuissituatie – voor het eerst een gesprek met iemand aangaan. Het bedrijf en ik hebben een gezamenlijke vijand op dit moment, het breekt het ijs. Mijn partner sprint af en toe noodgedwongen door het beeld, wat voor de nodige hilariteit zorgt. Het zijn de omstandigheden – en alles went.
Als sollicitant stel ik me kwetsbaar op, geef mezelf “bloot” in mijn eigen thuissituatie, door meer non-verbale informatie over mezelf te geven dan in de oude situatie.
Steeds meer wordt mij duidelijk. Kwaliteiten zitten niet in het pak of de kleding van de persoon, het gaat nu veel meer over de inhoud en omstandigheden. Ik voel dat het ontwapenend werkt voor alle betrokkenen. Het voelt niet ongemakkelijk meer, maar juist voor een ieder vertrouwd. Je bent in je eigen omgeving, kunt vrijuit praten en voelt niet de druk van “het naar het sollicitatiegesprek gaan”.
Nu ben ik gelukkig recent aangenomen. Wat we allebei geleerd hebben is dat we vooral profijt hebben gehad van het snelle omschakelen in denk- en werkwijze van onze intermediair. Ook voor mij als toenmalige sollicitant en inmiddels mijn nieuwe collega’s was het totaal een nieuwe wereld. Het gekke is nu ook dat ik veel van mijn collega’s voor het eerst zie via het videogesprek en de online meetings die we organiseren.
Ook het aangestuurd worden vanuit mijn manager gebeurt nog steeds online en werkt prima. Er zijn prima afspraken te maken met elkaar en er zorg voor te dragen dat dit ook toetsbaar en meetbaar is. Uiteraard hoop ik dat ik binnenkort met mijn collega’s kan samenkomen en persoonlijk kennis kan maken. Hoe lang dit nog duurt blijft gissen, maar voorlopig kunnen we door.”
Bovenstaand is een fictief verhaal vanuit DynaHouse geschreven. Wellicht is er herkenning in de blog terug te vinden voor velen op dit moment. Je staat er niet alleen voor!
