Persoonlijke verbinding
Voor mijn werk reis ik regelmatig met het openbaar vervoer. Misschien herken je het wel. Het ongemakkelijke moment van in- en uitstappen. Ik verbaas me over de manier waarop dit tegenwoordig gaat. Vroeger was er een bepaalde etiquette waardoor mensen die uitstappen de ruimte kregen van de instappers om uit te kunnen stappen en hun reis te vervolgen zonder onvoorziene obstakels. Het valt mij op dat dit steeds minder gebeurt. Het bereiken van een zit plek is belangrijker geworden dan de ander de ruimte geven.
Het tekent in mijn ogen een beetje hoe de huidige samenleving zich ontwikkelt. Tolerantie en verbinding maakt steeds meer plaats voor angst en hebberigheid. Een hijgerige samenleving die niet meer wacht op mensen die niet zo makkelijk kunnen meekomen. En dit zien we ook terug op de arbeidsmarkt. De gaten in je cv moeten wel een heel goed verhaal hebben. Opdrachtgevers verlangen een perfect cv en het liefst een perfecte schoonzoon of -dochter tijdens een gesprek.
We gaan nu richting de kerst. Het is volgens mij tijd voor een andere denkwijze. Voor een focus op persoonlijke verbinding die bij de kerstgedachte past. Die ander gunnen wat je zelf ook zou willen. Ik merk dat vanuit deze manier van denken de mooiste gesprekken ontstaan tussen recruiter en kandidaat. Dat kandidaten zich gezien voelen en daardoor de zoektocht naar de juiste functie met jou als recruiter veel zelfverzekerder aangaan. Er is meer openheid en transparantie wanneer je weet dat de ander je iets gunt. Er ontstaat op die manier een persoonlijke verbinding en vertrouwen. Twee onderdelen die absoluut niet mogen ontbreken in een goede bemiddeling.
Kortom, zoek de verbinding met elkaar en gun het de ander. Je krijgt er zoveel moois voor terug!
